نیلینگ Fundamentals Explained

نیلینگ Fundamentals Explained

Blog Article

خاک‌های دانه‌ای بسیار سست ممکن است بر اثر ارتعاشات ناشی از تجهیزات و ماشین آلات اجرای ساختمان و نیز بارهای ترافیکی، دچار نشست بیش از حد بشوند.

در این حالت گسیختگی ممکن است ناشی از خمش و شکستگی شاتکریت روی دیوار گود باشد.

از طرف دیگر، اجرای روش نیلینگ در خاک‌هایی که شرایط نامطلوبی دارند می‌تواند موجب مشکلات مختلف اجرایی و نیز غیراقتصادی شدن آن شود.

بر اساس معیارهای عمومی گفته شده در متن بالا، انواع خاک‌های مناسب برای نیلینگ به‌شرح زیر است:

از این رو، باید پیش از حفاری چاله‌ها از ساختمان‌های مجاور بازدید شده و سازه‌های زیرزمینی، قنات‌ها و محل قرارگیری چاه‌های فاضلاب مورد بررسی قرار گیرد. تخریب چاه فاضلاب ساختمان مجاور یکی از مشکلات اجرایی رایج در پایدارسازی گود به روش نیلینگ است.

عدم استفاده آزادانه از آن در مجاورت سازه‌های حساس، قدیمی و فرسوده

استفاده از روش میخکوبی در مکان‌هایی با جریان آب فراوان ممکن است به دلیل ناکارآمدی در این شرایط، انتظار موردنیاز را فراهم نکند.

کنترل این وسیله به کمک سیستم‌های هیدرولیک و پنوماتیک یا بادی صورت گرفته که توسط کنترل پنل قابل مدیریت است.

قدیمیترین جدیدترین رای بیشتر نظرات مشاهده همه نظرات

روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان نیلینگ و شاتکریت استفاده گردید.

روش نیلینگ یا میخ‌کوبی طبق مراحل زیر انجام می‌شود که عبارتند از:

همچنین، تراوش بیش از حد آب‌های زیرزمینی از دیواره گود می‌تواند موجب بروز مشکلات جدی در اجرای شاتکریت شود.

روش نیلینگ (میخ‌کوبی) و انکراژ (مهارکوبی) هر دو جزو سازه‌های نگهبان و از روش‌های رایج و مرسوم جهت پایدارسازی گودبرداری به شمار می‌آیند.

در مرحله آخر از فرآیند اجرای نیلینگ، سر میخ به‌وسیله صفحه فولادی، مهره شش‌وجهی، واشر و گل‌میخ به دیواره بتن متصل می‌شود.